Sarah is positief ingesteld en beschouwt elke dag als een nieuw begin vol mogelijkheden. Toch was het verwerken en accepteren van haar nieuwe realiteit na een beroerte in 2016 ook voor haar een grote uitdaging. Sarahs linkerarm en linkerbeen zouden immers nooit meer functioneren als voorheen, wat betekende dat ze voortaan afhankelijk zou zijn van een beenorthese om haar mobiliteit te verbeteren. Sarah leert de situatie te accepteren met de nodige ondersteuning: “Voor mij is verwerken een proces van vallen en opstaan. En ik ben inmiddels al vaker gevallen dan opgestaan. Maar om alles toch een plaatsje te kunnen geven, heb ik sinds kort psychologische hulp gezocht. Zij bieden me andere methoden aan om met mijn nieuwe fysieke realiteit te leren omgaan. Ik denk niet dat ik mijn nieuwe ik ooit voor de volle 100% zal kunnen aanvaarden, maar heb wel al geleerd dat ik tijdens dit verwerkingsproces hulp nodig heb. En dat is voor mij al een grote stap in de juiste richting!”
De zoektocht naar een passende beenorthese die alles kon wat Sarah ervan verlangde, verliep zeker niet vlekkeloos. Zo kwam ze eerst bij enkele andere orthopedisch verstrekkers. De orthesen die ze daar aangemeten kreeg, konden Sarah echter niet de levenskwaliteit bieden die ze verlangde. Op aanraden van een kennis kwam ze uiteindelijk bij Aqtor! terecht, waar ze begon aan haar zoektocht naar een orthese die écht bij haar zou passen.
“Bij Aqtor! werd mij eigenlijk al van in het begin aangeraden om een KAFO (Knee Ankle Foot Orthosis) te proberen. Maar daar was ik toen nog niet klaar voor. Een KAFO is namelijk zeer opvallend, en – naar mijn mening- niet echt ‘mooi’ of ‘vrouwelijk’. In samenspraak met het orthopedisch team koos ik daarom eerst voor een AFO (Ankle Foot Orthosis). Hier was ik 3 jaar lang best tevreden over, aangezien het mij meer levenskwaliteit en vrijheid bood. Na 3 jaar heb ik dan toch de stap gezet naar een KAFO. En wat een droom! De KAFO biedt mijn been extra ondersteuning, waardoor ik nu langer en sneller kan wandelen zonder dat mijn been moe aanvoelt. Met de AFO moest ik regelmatig even gaan zitten om even te rusten en weer wat energie bij te tanken. Maar met de KAFO is dat zelfs niet nodig! Ook fietsen gaat nu makkelijker en vlotter. Momenteel ga ik regelmatig langs bij de kinesist, waar ik op de juiste manier leer bewegen. Met zijn hulp hoop ik in de toekomst naast wandelen en fietsen nog andere vormen van sport te kunnen doen! Leef maximaal!
Ik heb alle vertrouwen in het orthopedisch team, niet alleen vanwege hun luisterend oor, maar ook door hun vakkennis en bekwaamheid. Er wordt geluisterd naar wie ik ben, en wat ik uit mijn leven – en mijn been - wil halen. Elke stap in het proces wordt mij telkens tot in de puntjes uitgelegd in begrijpelijke taal. Toen ik mentaal nog niet klaar was voor een KAFO, werd mij dat ook niet opgedrongen. Ik heb het gevoel dat patiënten hier centraal staan, en daar draait het voor mij om.”
Sarah droomt groot. Ze zou graag ooit de Oostenrijkse bergen bewandelen. Ook sporten als surfen, honkbal en paardrijden staan nog op haar lijstje. Voor haar snowboarddroom heeft Sarah ondertussen al een oplossing voor gevonden: “Toen ik de gekke vraag voor een ‘sneeuw-KAFO’ stelde, heeft het orthopedisch team alles in het werk gezet om mij opnieuw te laten snowboarden. Enkele medewerkers zijn zelfs mee geweest naar de indoor piste om te onderzoeken aan welke eisen zo’n KAFO zou moeten voldoen en op welke plaatsen ik de meeste ondersteuning nodig zou hebben. Momenteel snowboard ik enkel indoor. Dankzij mijn ‘sneeuw-KAFO’ gaat dat ondertussen al best goed! Daarom heb ik mij voorgenomen om ook eens naar de bergen te trekken. Ik wil de rest van de wereld bewijzen dat ook mensen met een halfzijdige verlamming – mits er wel nog wat spierkracht aanwezig is in het been – kunnen snowboarden en genieten van de sneeuw!”
Sarah besluit haar verhaal met enkele bemoedigende woorden voor anderen die een soortgelijke weg bewandelen:
“Werk zo hard als je kunt in het revalidatiecentrum, maar op je eigen ritme en tempo. Luister goed naar je lichaam en zéker naar je ‘batterijmeter’. Je hebt minder energie dan ervoor, maar enkel jij kan dat aanvoelen! Wees niet te streng voor jezelf. Als je jezelf onhaalbare doelen oplegt, kan dat al snel tot teleurstelling leiden.
Laat jezelf niet zomaar klein krijgen! Het is niet omdat iemand anders denkt dat je iets nooit meer zal kunnen, dat dat daarom ook zo zal zijn! In mijn geval gingen sommige mensen ervan uit dat ik nooit meer naar de sneeuw zou kunnen. En kijk nu! Skiën is inderdaad een no go, maar snowboarden gaat zeker en vast!
Leef, durf, doe en geniet! Het leven is te kort om er niet van te profiteren! Mijn motto is nog altijd: ‘Wake up, Kick ass, Repeat! Want na regen komen zonnebloemen en regenbogen!’”